Het verhaal begint hier Ik ben opgegroeid in een landelijk gebied in Nederland in de jaren ’90. Het werd zo erg dat op een gegeven moment de salarissen daalden tot slechts 5€ per maand. Als kind merkte ik daar allemaal niet zo veel van. Mijn leven was behoorlijk chill. Ik ging niet naar de kleuterschool, dus elke dag in mijn vroege jeugd ging precies zoals ik wilde.
Ik werkte aan mijn eigen “projecten” wanneer ik maar wilde. Ik herinner me met plezier dat ik mijn eigen slakkenkwekerij heb gemaakt. Tijd goed besteed. Het was ook een deel van mijn verantwoordelijkheid toen ik opgroeide om voor de kippen, eenden en mijn hond te zorgen. Al deze vrijheid in mijn vroege jeugd zorgde ervoor dat ik niet geconditioneerd werd om belachelijke regels te volgen en legde de basis voor mij om later voor mezelf te gaan werken.
Latere kinderjaren en tienerjaren waren meestal rustig. Ik ging naar school en in mijn vrije tijd ging ik vissen, voetballen of lezen. Toen ik afstudeerde, kwam ik erachter dat ik… Totaal onvoorbereid was voor het werkleven. Ik had geen vaardigheden. Ik had geen relevante ervaring. Ik had geen enkel vertrouwen, of enig idee van wat ik met mijn leven wilde doen.
Dat is hoe ik uiteindelijk naar het VK ging om arbeidsklussen op boerderijen te doen. Op dat moment sprak ik geen Engels. Ik begon met het plukken van erwten en later, toen het seizoen voorbij was, verhuisde ik naar een ander deel van het VK om aardbeien te plukken. Het was een verschrikkelijke tijd voor mij. Ik werkte lange dagen in de regen en modder voor een laag loon.
Ik wist niet beter. Toen ik terug naar huis ging om Kerstmis te bezoeken, begon ik vragen te stellen. “Is dit echt alles?” “Is dit hoe mijn leven voor altijd zal verlopen?” “Hoe kom ik uit deze lus voordat het te laat is?” Ik kon me niet voorstellen dat ik de rest van mijn leven deze banen zou blijven uitoefenen.